સ્વ. મનોહર પાર્રિકરનું એક યાદગાર વક્તવ્ય

   આપણાં ભૂતપૂર્વ સુરક્ષા મંત્રી અને ઘણાં વર્ષો સુધી ગોવાના મુખ્યમંત્રી રહી ચૂકેલા સ્વ. મનોહર પાર્રિકરની દ્વિતિય મરણતિથી ૧૭મી માર્ચે ગઈ. તેમનું એક પ્રેરણાત્મક અને યાદગાર વક્તવ્ય વાંચી તેમને યાદ કરીએ.

"હું ગોવાના પાર્રા નામનાં ગામનો વતની છું એટલે મારી અટક પાર્રિકર છે. મારું ગામ કલિંગર માટે પ્રખ્યાત હતું. જ્યારે હું નાનો હતો ત્યારે મે મહિનામાં કાપણીની મોસમ પતે એટલે ખેડૂતો કલિંગર ખાવાની એક સ્પર્ધા યોજતા. દરેક બાળકને તેણે જેટલા કલિંગર ખાવા હોય તે ખાવાની છૂટ અપાતી. વર્ષો બાદ હું એંજિનિયરીંગ ભણવા માટે મુંબઈના આઈ. આઈ. ટી. ખાતે આવ્યો. સાડા છ વર્ષ અહીં ભણ્યા બાદ હું ફરી મારે ગામ ગયો અને ત્યાં જઈ મેં મોટા કલિંગર શોધ્યા. પણ એ મને ક્યાંય ન જડયા. જે થોડા ઘણાં હતાં તે કદમાં સાવ નાના હતાં.

હું એક ખેડૂતને જઈ મળ્યો જે થોડાં વર્ષો પહેલાં કલિંગર ખાવાની સ્પર્ધા યોજતો હતો. હવે તેના પુત્રે કામકાજની દોર પોતાના હાથમાં લઈ લીધી હતી. તે પણ આ સ્પર્ધા યોજતો હતો પણ હવે તેનું સ્વરૂપ બદલાયું હતું. તેનો પિતા જ્યારે અમને કલિંગર ખાવા આપતો ત્યારે સાથે એક વાડકો આપતો જેમાં અમારે કલિંગરના બીજ થૂંકવાના રહેતાં. અમને સૂચના આપવામાં આવતી કે બીજ ખાઈ જવા નહીં. એ બીજ નો ઉપયોગ તે આવતા વર્ષની વાવણી માટે કરતો. ખરું જોઈએ તો અમે જેને વેતન આપવામાં આવતું નહોતું એવા બાળ મજૂરો હતાં! એ અમને તેનાં શ્રેષ્ઠ ગુણવત્તા ધરાવતાં કલિંગર ખાવા આપતો. જેમાંથી ખૂબ સારા બીજ નીકળતા અને આવતા વર્ષે તેનો પાક વધુ સારો અને વધુ મોટા કલિંગરનો પાકતો.

તેના પુત્રે કામકાજની દોર સંભાળ્યા બાદ જાણ્યું કે મોટા કલિંગર બજારમાં વેચતા તેના વધુ પૈસા નિપજે છે. આથી તેણે મોટા કલિંગર બજારમાં વેચવા મોકલી દઈ, સ્પર્ધા માટે નાના કલિંગર રાખ્યાં અને બાળકોને ખાવા આપ્યાં. અને દર વર્ષે ઉગતા પાકના કલિંગરોનું કદ ક્રમશઃ ઘટતું ચાલ્યું.

કલિંગરનો પાક વર્ષમાં એક વાર લેવામાં આવે છે. સાત વર્ષમાં તો પાર્રાના પેલાં શ્રેષ્ઠ મોટા કદના કલિંગરની જાત જ ખતમ થઈ ગઈ.

મનુષ્ય જાતમાં પેઢી દર પચ્ચીસ વર્ષે બદલાય છે.

આપણાં બાળકોને શિક્ષણ આપતાં આપણે શું ભૂલ કરી તે સમજાતા બસ્સો વર્ષ નીકળી જશે. જો આપણે સારા શિક્ષકોને બાળકોને ભણાવવાની તક આપીશું તો 'કલિંગર વાળી' આપણી સાથે નહીં થાય. શિક્ષણ ક્ષેત્રે આપણે શ્રેષ્ઠ લોકોને ચૂંટવાની (નિયુક્ત કરવાની) જરૂર છે."

(ઇન્ટરનેટ પરથી)