પ્રિન્સ ડાન્સ ગ્રુપની પ્રેરણાત્મક કહાણી (ભાગ - ર)

૨૦૦૫માં કૃષ્ણાનો ભેટો આખરે એક તદ્દન જુદા જ પ્રકારના ચોક્કસ લોકો સાથે થયો.તેણે મજદૂર અથવા દૈનિક મજૂરી કરી પેટીયું રળતા મજૂરોનું એક ગ્રુપ બનાવી તેમને ડાન્સ શિખ​વ​વાનું શરૂ કર્યું.પણ કેમ્?

તે બાળપણથી આ સખત મજૂરી કરતા લોકોને જોતો આવ્યો હતો.તેઓ સ​વારથી માંડી સાંજ સુધી તનતોડ મહેનત કરતાં.પણ છતાં તેઓ પોતાની મસ્તીમાં મસ્ત રહેતાં.જો એ તેમની ખુશી માટે કંઈક કરી શકે તો તેને પોતાને પણ ગમશે એવો વિચાર તેને આવ્યો.

કૃષ્ણાએ અમ્બોપુર ગામના એક મજદૂરોના જૂથને જઈ પૂછ્યું કે શું તેઓ તેની પાસે ડાન્સ શિખશે?તેઓ તરત તૈયાર થ્ઈ ગયાં!

રોજ રાતે અંધારૂ થયા બાદ જ્યારે તેમની દિવસ ભરની મજૂરી પૂરી થ્ઈ જાય તે પછી તેઓ એક કાલી માતાના મંદીરમાં કૃષ્ણાને મળ​વા લાગ્યાં.બાજુની એક નાનકડી ઓરડીમાં કૃષ્ણા સાથે તેમણે ડાન્સ ની સાધનાને સમર્પિત થ​વાનું શરૂ કરી દીધું.

તેઓ રાતે બે-ત્રણ વાગ્યા સુધી ડાન્સ ની પ્રેક્ટીસ કરતાં.જેવો ડાન્સ આવડે તેઓ કૃષ્ણા તેમને શિખવતો. અને આ યુવાનો આદર્શ વિદ્યાર્થીઓ હતાં.તેઓ કૃષ્ણાની બધી વાત સાંભળતાં.તેમને ડાન્સ અંગે કોઇ પ્રકારનું જ્ઞાન તો હતું નહિ આથી તેઓ ક્યારેય કૃષ્ણા સામે કોઇ દલીલ પણ કરતાં નહિ.

પણ  ડઝનેક યુવાનો શા માટે રાતે ઉજાગરો કરી પગ થપથપાવે ઝૂમતા ઝૂમતા? સ​વારે તો ફરી તેમણે ઉઠી કન્સ્ટ્રક શન સાઈટ પર સખત મહેનત જ કર​વાની હતી.

કારણકે કૃષ્ણા રેડ્ડીએ તેમનામાં ઉજ્જવળ ભવિષ્યની આશાનો સંચાર કર્યો હતો.ભવિષ્ય જે તેણે પોતાને માટે પણ કલ્પ્યું હતું જ્યારે જ્યારે તે પ્રખ્યાત ટી.વી.શો 'બુગીવુગી'ના સ્પર્ધકોને નાચતા જોતો.

આ શો તેનો મનપસંદ ડાન્સ શો હતો અને એ જોઈ જોઈને તે ડાન્સનાં ઘણાં નવા નવા સ્ટેપ્સ શીખતો અને તે એમ પણ સતત વિચારતો કે પોતે કઈ રીતે આ સ્પર્ધકો સાથે સ્પર્ધામાં ઉતરી તેમને હરાવશે!

કૃષ્ણા તેમને કહેતો " ડાન્સ દ્વારા તમે પણ કંઈક બની શકશો...પણ એ માટે મહેનત કરવી પડશે." અને તેમણે કૃષ્ણાનો વિશ્વાસ કર્યો.તેના પરિવારની જેમ જ , જેમણે તેને સી.ડી.પ્લેયર કે ટી.વી.પર મહત્તમ અવાજે ડાન્સ પ્રેક્ટીસ કરવાની છૂટ આપી દીધી હતી!

મારા બધાં ભાઈઓ નોકરીધંધો કરતા હતા. હું સૌથી નાનો પણ હતો આથી મારે માથે નોકરી શોધવા જવાનું ટેન્શન નહોતું. ખાલી કોઈ કોઈ વાર તેની મા તેને ટોકતી ”આ ડાન્સના વળગણથી શું વળશે? કંઈ કામ ધંધો શિખ્યો હોય તો વેળા-કવેળાએ કામ લાગે.”

પણ કૃષ્ણા ને પોતાનામાં ભરોસો હતો કે એક દિવસ ડાન્સ ક્ષેત્રે જ તે કાઠુ કાઢશે.અને તે પોતાનામાં રહેલી કળાને સુધારતો ચાલ્યો.અંબોપુરના છોકરાઓ સાથે તેણે અન્ય ગામોમાંથી ખોળી કાઢેલા કેટલાક કૌશલ્ય ધરાવતા યુવાનિયાઓને ડાન્સ શિખવવાનું ચાલુ રાખ્યું.

એ તેમને બસનું ભાડુ ચૂકવતો અથવા તેઓ પોતપોતાની સાયકલ પર આવતા. તેઓ ૩-૪ મહિને નાનામોટા કાર્યક્રમો પણ કરી લેતા. જેમાં પાંચસો-હજાર રૂપિયા પણ મળી રહેતા. એ તેમના માટે ઘણી મોટી-મહત્વની વાત હતી.

વર્ષ ૨૦૦૬માં કૃષ્ણા એ બુગી વુગીમાં પોતાનું નસીબ અજમાવવાનું નક્કી કર્યું અને તે નીકળી પડ્યો પોતાના ૧૬ ડાન્સ મેમ્બર્સના ટોળા સાથે કોલકાતા બુગી વુગી ઓડિશન્સ માટે. પૈસાની વ્યવસ્થા માટે તેણે પોતાનું બાઈક વેચી નાંખ્યું. દોઢ હજાર સ્પર્ધકો સાથે સ્પર્ધા કરી પ્રિન્સ ડાન્સ ગ્રુપ નેક્સ્ટ રાઉન્ડ માટે સિલેક્ટ થઈ ગયું! પણ જવાનું હતું મુંબઈ.

ફરી પાછું કૃષ્ણાએ આ યાત્રા માટે પૈસા જોડવા આકાશ-પાતાળ એક કરવા પડ્યા.આ વખતે તેણે સાથે એક યુવતિ અને તેની માતાને પણ સાથે લીધા કારણ કોઈકે તેને એમ કહ્યું કે ડાન્સગ્રુપમાં યુવતિની હાજરી જીતની શક્યતાઓ વધારી દે છે.

 (ક્રમશ:)

(રશ્મિ બન્સલ લિખિત પુસ્તક ‘Connect The Dots’માંથી સાભાર)

('ઈન્ટરનેટ પરથી')